ΝΤΙΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ήθος, ταλέντο, ευγένεια. Ένας πιερότος που δραπέτευσε από το φεγγάρι. Ένας «άντρας παλαιάς κοπής», ρομαντικός, διακριτικός, με το κουστούμι και τη γραβάτα, με το κλαδάκι γιασεμί στο πέτο και την κομψή ντελικάτη φυσιογνωμία. Μιλούσε στις νεαρές ηθοποιούς ή χορεύτριες, ακόμη και στις ταξιθέτριες πάντα στον πληθυντικό. Ο Έλληνας «Φρεντ Αστέρ» που είχε τραγική σχέση με το χρήμα και διεύθυνε το θέατρο μόνο με το φιλότιμο. Όταν ανέβαζε παραστάσεις που απαιτούσαν 5-6 ηθοποιούς, αυτός προσλάμβανε 15, ώστε να δώσει μεροκάματο σε άνεργους συνάδελφους ή φίλους. Ως θιασάρχης ελεύθερου θεάτρου πλήρωνε πάντα τις πρόβες και το φαγητό των ηθοποιών, όταν σχεδόν κανένας άλλος επιχειρηματίας του χώρου δεν το συνήθιζε. Εκείνος το έκανε κι ας γυρνούσε άφραγκος στο σπίτι, κι ας πτώχευσε στο τέλος. Δεν κλείδωνε τις πόρτες του θεάτρου όταν περνούσε από οντισιόν κοπελίτσες, δεν έβριζε στις πρόβες, δεν αυθαιρετούσε στις παραστάσεις, ούτε ασφαλώς αυνανιζόταν στα τηλέφωνα μιλώντας με εκκολαπτόμενες συναδέλφους. Έτσι για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους και να μην ευτελίζουμε τις λέξεις