Έτσι ακριβώς όπως τα λέει στην ανάρτησή του ο Kostas Varelis......!!!!

 

Μ ι σ ά ν θ ρ ω π ο ι !

670 ευρώ, λογαριασμός ηλεκτρικού ρεύματος, ήρθε σήμερα, σε δικό μου πρόσωπο και νέο εργαζόμενο, στην Αθήνα.

Και οι αποδοχές, είναι γνωστές...

Και το ενοίκιο;

Το φαγητό, ένας καφές;

Κι αυτό, λέγεται ζωή για έναν νέο άνθρωπο;

Και σας ρωτάω, βρε, αδίστακτοι, εμμονικοί και μισάνθρωποι:

Πώς θα ζήσει ο σημερινός άνθρωπος;

Και τι θα πει, μήπως ξεπέρασε το πλαφόν;

Και ποιος αποφασίζει, πόσο ηλεκτρικό ρεύμα, έχει ανάγκη;

Να μην μαγειρέψει;

Να μην κάνει μπάνιο;

Να μην ζεσταθεί το χειμώνα;

Και ποιος ορίζει το πλαφόν;

Εσείς, που δεν έχετε, ίχνος δύναμης κι αξιοπρέπειας, να ορίσετε πλαφόν, στις τιμές των καυσίμων, των ειδών διατροφής, στα ενοίκια;

Εσείς, που, πλήρως υποταγμένοι στους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας (κάποιοι είναι κοντά σας) συμπεριφέρεστε αυστηρά , στους αδύναμους;

Και, τι θα πει αλήθεια, "ρήτρα αναπροσαρμογής";

Το ζητούμενο, δεν είναι, πώς θα ονομάσουμε το έγκλημα, αλλά, πώς θα προστατέψουμε τον πολίτη, απ'την βαρβαρότητα του εγκλήματος.

Δηλαδή, αμολάμε μία "ρήτρα αναπροσαρμογής" και καθαρίσαμε;

Κι ο άνθρωπος;

Και, πού θα πάει αυτό άραγε;

Τι οικονομικό σύστημα και τι πολιτικές, είναι αυτές, που αδιαφορούν για τον άνθρωπο και τις ανάγκες του;

Ήταν η δεκαετία, του '70 ακόμη, όταν η Θάτσερ, υπουργός παιδείας τότε, κατάργησε το δωρεάν γάλα των μαθητών το πρωί.

Θλιβερός προάγγελος, του σημερινού χάους, της απόλυτης κυριαρχίας των αριθμών, έναντι των ανθρώπων.

Τι πρόσωπα είναι ετούτα, τριάντα χρόνια μετά;

Που, ακούνε για "δημόσιο" και βγάζουν σπυράκια;

Ενώ οι ίδιοι, απ'το 1987 ακόμη, κάθονται σε κομματικές και κρατικές θέσεις, πλούσια αμειβόμενοι, χωρίς να έχουν εργαστεί, ούτε μία ημέρα στη ζωή τους.

Πρόσωπα, που, τρεις δεκαετίες, κουβαλάνε τις ίδιες πρακτικές και αντιλήψεις.

Που, αφήνουν στο πέρασμά τους, συντρίμμια κι ερείπια.

Φτωχοποιήσεις, στρατιές ανέργων, περικοπές δαπανών, ακρίβεια.

Που, μισούν, κάθε αίτημα για κοινωνικό κράτος, κάθε αναφορά για αυξήσεις αποδοχών και ποιότητα ζωής, παροχές.

Εμμονικά πρόσωπα, που, φέρνουν την κοινωνική καταστροφή, ώρα με την ώρα.

Την κοινωνική καταστροφή των πολλών κι εδώ δεν ξεχωρίζουν, οι δικοί μας και οι άλλοι.

Να "δυστυχούν οι άνθρωποι και να ευημερούν οι αριθμοί".

Οι Τράπεζες, τα εμπορικά κέντρα, τα γραφεία κατάρτισης, οι μελέτες, κάθε παρασιτική δραστηριότητα, οι εκδότες και καναλάρχες.

Τα Golden boy's του κόμματος, η μεγάλη ιδιωτική υγεία, οι πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας, ο σκοτεινός κόσμος των αναθέσεων.

Τι πρόσωπα είναι ετούτα;

Υποτακτικοί στους ισχυρούς και σκληροί κι αμείλικτοι, στους αδύναμους;

Που, ενοχλούνται όταν ακούνε για ποιότητα ζωής και δημοκρατία, για δικαιώματα, που, ροκανίζουν την δημόσια υγεία και παιδεία;

Που, οραματίζονται, εργασιακές συνθήκες εποχής τσιφλικάδων και αποικιοκρατών;

Αλήθεια, όλα αυτά, δεν μας επηρεάζουν συνολικά;

Μήπως πρέπει, να ανακαλύψουμε επιχειρήματα αθώωσης κι ελαφρυντικά, ή "καλές προθέσεις";

Δεν υπάρχει βαρβαρότητα, που, να μην ξεκίνησε με "καλές προθέσεις".

Να μην το ξεχνάμε...

Όλους λοιπόν μας επηρεάζουν.

Κι αυτούς, που, έχουν την τόλμη να το φωνάζουν και τους άλλους, που, το ψιθυρίζουν στο σκοτάδι και στον κλειστό οικογενειακό προβληματισμό.

Εκεί, που, η κάθε οικογένεια σταυρώνεται καθημερινά.

Κι αν σωθούμε, θα σωθούμε όλοι μαζί.

Υπάρχει ελπίδα;

"Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση"

ώ ρ α ν α ξ ε κ ι ν ή σ ο υ μ ε !