Είναι στιγμές που λες ότι αυτά που ζούμε δεν γίνεται να συμβαίνουν.

 

Σε ένα παράλληλο σύμπαν κάποιος σου φέρνει το χαρτί κατάσχεσης,

βλέπεις το όνομά σου στην ηλεκτρονική λίστα εξευτελισμού

ως "κλέφτης του κράτους",

μετράς τα ψιλά για να συμπληρώσεις συμμετοχή στα φάρμακά σου,

μένεις χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό, χωρίς ασφάλεια...

Κι όμως συμβαίνουν. Σήμερα. Τώρα. Αυτή την στιγμή.

Το να ακούς τον επικεφαλής του ESM

την επόμενη ημέρα του άγριου ξυλοδαρμού από τα ΜΑΤ, πολιτών

που προσπαθούσαν να σώσουν σπίτια

από πλειστηριασμούς, στα ειρηνοδικεία, να λέει

"χωρίς τα ευρωπαϊκά δάνεια η Ελλάδα θα είχε βγει από το ευρώ",

είναι σαν να είσαι θεατής σε μια ταινία παραλόγου.

Χάνεις το σπίτι σου για να μείνεις στο ευρώ.

Τρως ξύλο για να μείνεις στο ευρώ.

Μένεις άστεγος για να μείνεις στο ευρώ...

Ας το πάρουμε χαμπάρι όλοι μας:

Μας σκοτώνουν για να μείνουμε στο ευρώ.

Τα χρόνια τρέχουν, είμαστε ήδη στον 15ο χρόνο κρίσης

και στον 12ο χρόνο μνημονίων

και δεν έγινε καμία απολύτως αλλαγή προς το καλύτερο

για την εθνική οικονομία

παρόλο που Ευρωπαίοι διοικούν την χώρα

και τα "λαμόγια Έλληνες" έχουν αποδεκατιστεί.

Το σχέδιο τους δηλαδή, πήγε καλύτερα απ' ό,τι ήλπιζαν

διότι το σχέδιο ήταν από την αρχή

το ξεκάρφωμα του μοναδικού λαού της Ευρώπης

που είχε στο πλειοψηφικό του αριθμό ιδιωτική περιουσία.

Μικρή, μεσαία ή μεγάλη την είχε

και αυτό για την Ευρώπη είναι απαράδεκτο.

Ειδικά όταν σε παγκόσμια κλίμακα

έχουμε φύγει από τον καπιταλισμό όπως τον ξέραμε

και μπήκαμε εκ νέου στην φεουδαρχία.

Δεν σουλατσάρουν στα καλά καθούμενα

στα βουνά και στις πεδιάδες εταιρείες ως νέοι φεουδάρχες

αρπάζοντας από αέρα μέχρι νερό και πετρέλαιο.

Το θεωρούν έγκλημα το βουνό να είναι κοινό,

το νερό να είναι κοινό, ο αέρας να είναι κοινός.

Στις φεουδαρχίες αν τολμούσες

να πάρεις νερό από το ρυάκι του φεουδάρχη

ή να μαζέψεις ξερά ξύλα για να ζεσταθείς σε πυροβολούσαν.

Θα πυροβολήσουν και τώρα.

Άλλωστε σε πολλά σημεία του πλανήτη σε σκοτώνουν

για μία χούφτα νερό ή γιατί πάτησες σε βουνό εταιρίας.

Το πρόβλημά τους σε όλο αυτό το πλιάτσικο δημόσιας γης,

ήταν οι ατομικές ιδιοκτησίες εκατομμυρίων Ελλήνων

από την Θράκη μέχρι την Κρήτη.

Μην νομίζετε ότι το χωράφι δεν είναι σπίτι για τον Έλληνα.

Όταν ο Έλληνας έχει ένα κομμάτι γη

μέσα σε μία εβδομάδα φτιάχνει σπίτι.

Γι' αυτό πριν ξεκινήσουν να ρίχνουν άνευ ελέους

τον πέλεκυ των κατασχέσεων ακίνητης περιουσίας

έβαλαν μπροστά τον φόρο ακίνητης περιουσίας.

Ακόμα δηλαδή κι αν καταφέρεις να κρατήσεις

το πατρικό σου και το χωράφι σου

εφόσον δεν έχεις μπει σε τράπεζα να πάρεις ούτε σεντ δανείου,

δεν θα καταφέρεις να είσαι τυπικός στον παράνομο φόρο ΕΝΦΙΑ.

Χωρίς έσοδα, λοιπόν δεν έχεις δικαίωμα στέγης.

Δηλαδή απαγορεύεται να είσαι ελεύθερος.

Αυτά είναι τα ευρωπαϊκά πρότυπα

γι' αυτό μπορούν να διατάζουν να τρως ξύλο μέχρι θανάτου

γιατί σήκωσες το κεφάλι στους Ευρωπαίους και έχεις σπίτι.

Γιατί ήσουν ελεύθερος. Τόσο απλά.

Σε λίγο θα τρώμε ξύλο γιατί δεν έχουμε δουλειά.

Στο αμέσως επόμενο στάδιο γιατί αρρωσταίνουμε

και στοιχίζουμε στο σύστημα υγείας,

ξύλο γιατί τόλμησες να κάνεις παιδιά ενώ έχεις χαμηλό εισόδημα

και εκτέλεση με πολιτισμένα μέσα όταν φτάσεις στα 70

και η σύνταξή σου είναι πολυτέλεια να την πάρεις

αλλά προπληρωμένο έσοδο για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανάπτυξης.

Ζούμε μια εποχή σκέτη τρέλα

με κανένα απολύτως κόμμα, πολιτικό ή κοινωνικό κίνημα

να έχει τις βάσεις και τα επιχειρήματα,

σχέδιο σοβαρό για την επόμενη μέρα μιας υποτιθέμενης αντίστασης

για να του δείξουν εμπιστοσύνη οι πολίτες ακολουθώντας το.

Η εποχή προσπέρασε τις ιδεολογίες και δυστυχώς,

αν και δεν ηττηθήκαμε ακόμα,

αν και οι πραγματικές αντιστάσεις τώρα παίρνουν μπροστά,

στην προσωπική μας μοναξιά και απόγνωση νιώθουμε νικημένοι.

-----------------------------------------------------Κατερίνα Γκαράνη