Posts
Η μεγάλη αλήθεια. Δεν έχει καμιά σχέση με το ταλέντο και την αξία του καλλιτέχνη ο χαρακτήρας του. Τεράστιοι μουσικοί, ηθοποιοί, συγγραφείς είναι αληταράδες του κερατά. Στην προσωπική τους ζωή κουβαλάνε ένα κάρο ανωμαλίες, διαφόρων ειδών ακρότητες. Μήπως έχει αλήθεια και το άλλο. Δεν θα έβγαινε το χάρισμα τους, το δωρισμένο σ΄αυτούς ταλέντο, αν δεν ήταν και λίγο... παλιάνθρωποι. Μας δίνει την ευκαιρία η αναφορά σήμερα στον βραβευμένο και ποιοτικό κινηματογραφικό ηθοποιό Sean Justin Penn, ο οποίος γεννήθηκε το 1960, σα σήμερα 17 Αυγούστου, από γονείς ηθοποιούς. Έγινε ο σταρ με φάτσα απόλυτου αληταρά. Κοψιά παράνομου του πεζοδρομίου, του φτηνού εγκληματικού περιθωρίου. Τίποτα μικροκλοπές, ίσως βαποράκι βρωμογειτονιάς. Ο ορισμός της αντικοινωνικότητας, της αναίδειας στα μάτια του, στα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Τον Σων Πεν είναι αδύνατον να τον δεις στο γκισέ τραπεζικό υπάλληλο, έναν πλασιέ, δικηγόρο, ιατρό.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Φεντερίκα Πιρόνε του Πανεπιστημίου του Μιλάνου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Scientific Reports», μελέτησαν ανθρώπους που είχαν στο σπίτι τους δύο ή περισσότερα σκυλιά, από τα οποία το ένα πέθανε κάποια στιγμή. Οι ιδιοκτήτες των σκύλων, από τους οποίους οι δύο στους τρεις (66%) είχαν χάσει τον έναν από τους σκύλους τους κατά το τελευταίο έτος, ρωτήθηκαν εάν παρατήρησαν τυχόν αλλαγές στη συμπεριφορά του άλλου σκύλου (ή σκύλων) μετά τον θάνατο του έως τότε συντρόφου τους.
Το γενικό συμπέρασμα ήταν ότι οι σκύλοι εμφανίζουν συχνά συμπεριφορικές και συναισθηματικές αλλαγές μετά τον θάνατο ενός άλλου σκύλου στο ίδιο σπίτι, οι οποίες παραπέμπουν σε θλίψη και θρήνο. To 86% των ιδιοκτητών -σχεδόν οι εννέα στους δέκα- παρατήρησαν αρνητικές αλλαγές στη συμπεριφορά του επιβιώσαντος σκύλου και το 32% -ο ένας στους τρεις ιδιοκτήτες- ανέφερε ότι αυτές οι αλλαγές κράτησαν από δύο έως έξι μήνες, ενώ στο 25% των περιπτώσεων πάνω από ένα εξάμηνο.
Το 67% των σκύλων επιζητούσαν πλέον περισσότερο την προσοχή του φροντιστή τους, το 57% έπαιζαν λιγότερο, το 46% ήταν πια λιγότερο δραστήρια, το 35% κοιμούνταν περισσότερες ώρες και έδειχναν πιο φοβισμένα, το 32% έτρωγαν λιγότερο, ενώ το 30% κλαψούριζαν ή γαύγιζαν συχνότερα.
Οι συμμετέχοντες περιέγραψαν αναλυτικά τη σχέση ανάμεσα στα σκυλιά πριν τον θάνατο και τις αντιδράσεις των ζώων που συνέχισαν να ζουν. Στο 93% των περιπτώσεων οι σκύλοι είχαν ζήσει κάτω από την ίδια στέγη για πάνω από έναν χρόνο, ενώ το 69% είχαν πολύ φιλικές σχέσεις προηγουμένως. Όσο πιο καλή ήταν η σχέση ανάμεσα στα σκυλιά πριν πεθάνει το ένα τόσο μεγαλύτερη φαινόταν η θλίψη του άλλου μετά την απώλεια του συντρόφου του.
Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση:
https://www.nature.com/articles/s41598-022-05669-y
Comments
Post a Comment
Your opinion counts